Ο Γιώργος Μαργαρίτης, γνωστός και με το παρατσούκλι Μαγκάρετ, τραγουδάει απ’ το 1968 όπου υπάρχουν Έλληνες. Όπως και ο αληθινός Μαγκάρετ, χαρακτηρίζεται από κείνο το μόνιμο μειδίαμα, που σημαίνει ότι, όσα αντιμετωπίζει σήμερα, του φαίνονται στραγάλια μπροστά σ’εκείνα που η ζωή του έμαθε μέχρι χθες.
Γεννημένος στο Πετρωτό Τρικάλων και μεγαλωμένος στην πιο φτωχή οικογένεια του χωριού, είναι κι αυτός ένα κομμάτι της μεγάλης Τρικαλινής σχολής. Ο πιο μεγάλος της σχολής αυτής άλλωστε, είναι που τον παρότρυνε να κατέβει στην Αθήνα. Ο λόγος για τον Βασίλη Τσιτσάνη, που τον άκουσε στα δεκατρία του χρόνια να λέει μ’ ένα μπουζουκάκι το "Είναι Όλα Μαύρα" του Μητσάκη και του είπε άμα μεγαλώσεις λίγο, έλα στην Αθήνα να με βρεις.
Ετσι κι έκανε, βρέθηκε το '60 στο Κορωπί, εργάτης σ' ένα περιβόλι και το '62 φιλοξενούμενος στον Άγιο Αρτέμη σε κάτι χωριανάκια του. Πήγε στο Ωδείο απ' όπου έφυγε ύστερα από ένα μήνα λόγω φτώχειας. Δεν είχε 100 δρχ. για τα δίδακτρα και του είπαν "περάστε από δω" και το από δω ήταν η εξώπορτα!. Εκεί που τον φιλοξενούν όμως για να πνίξει τη φτώχεια του τραγουδάει, τον ακούει ένας ταξιτζής που μένει από κάτω και του λέει: "αφού τα λες που τα λες, παίζω κι εγώ μπουζουκάκι, δε στήνουμε κάνα εξτραδάκι;"
Ακολούθησε το φανταριλίκι και μετά η πρώτη δουλειά στο "Ηλιοβασίλεμα", στο Αιγάλεω, με τον Οδυσσέα Μοσχονά. Αυτός τον πίστεψε και του έμαθε το μυστικό του τραγουδιστή που είναι τα πολλά τραγούδια.
1968 πια, πρέπει να έλεγε ίσα με πεντακόσια τραγούδια. Εκεί ψήθηκα και μετά ήμουν έτοιμος να πάω στα τριτοδεύτερα μαγαζιά, να 'χω τα ψιλά μου...
Όλο κάτι πήγαινε να γίνει κι όλο χάλαγε το πράγμα. ¹ταν κι οι υποχρεώσεις προς την οικογένεια "Ότι εξοικονομούσα, πρώτα ως εργάτης και μετά απ' τα κέντρα, το 'στελνα εκεί. Πρώτα έπρεπε να κοιτάξω τη μάνα μου. Όχι την καριέρα μου. Θα 'χω πάει ίσα με εκατό φορές με τα πόδια Σατωβριάνδου - Άγιο Αρτέμιο. Δεν είχα τέσσερεις δεκάρες για το εισιτήριο!".
Δεκατρία χρόνια λοιπόν πέρασαν από τότε μέχρι τη στιγμή που ο Γιώργος Μαργαρίτης γνώρισε την επιτυχία, το '81 με τα πρώτα του σουξέ, τα σπουδαία τραγούδια του Τάκη Σούκα.
Απ' το '81, που ο Γιώργος Μαργαρίτης μπήκε στη δισκογραφία, μας έχει δώσει πολλά διαχρονικά, πανελλαδικά σουξέ: Στον Καθρέφτη Σου Κοιτιέσαι, Εσύ Μιλάς Στην Καρδιά Μου, Μα Τι Λέω, Στου Παράδεισου Την Πόρτα, Κελί 33 και τον Τελευταίο Πυρετό του αξέχαστου Άκη Πάνου.
Ο Μαργαρίτης το 1986 συνεργάστηκε με τον Θοδωρή Μανίκα στην παραγωγή του δίσκου "Όχι Πισωγυρίσματα". Το 1999 ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής πρότεινε μια εκ νέου συνεργασία στον Θοδωρή Μανίκα αναθέτοντας του και την ενορχήστρωση γιατί εκεί που το πήγαν το λαϊκό τραγούδι οι υπόλοιποι ε..., είπα, ας το σώσουν οι ροκάδες. Έτσι δημιουργήθηκε το single "Δρόμοι του Πουθενά" αρχές του 2001 και λίγους μήνες αργότερα το album "Όλα θα τα Διαγράψω" σε συνεργασία με το συγκρότημα 667.
Το φθινόπωρο του 2005 ο Γιώργος Μαργαρίτης επιστρέφει με νέα δισκογραφική δουλειά που έχει τίτλο: «Ζήλια που’χει η αγάπη». Το νέο album του περιλαμβάνει 13 γνήσια λαϊκά τραγούδια από ζεϊμπέκικα μέχρι μελωδικά χασάπικα, με την υπογραφή του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Ηλία Κατσούλη. Τραγούδια που ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων είναι: το «Αμίλητα Ζευγάρια», «Αν μ’αγαπάς θα σ’αγαπώ» το «Λαχείο» και πολλά ακόμα.γ.1946 Πετροτό Θεσσαλίας, ζει στην Αθήνα από το 1960, τραγουδά από το 1969, αδελφός του Βάιου Μαργαρίτη